ความรัก กับ การให้อภัย
ใครเคยคิดบ้างมั้ย ว่า….ถ้าสักวันนึงได้เจอกับเหตุการณ์อะไรบางอย่าง ที่ตัวเองเคยพูดไว้ว่า
“ถ้าเป็นฉัน…ฉันไม่ยอมเด็ดขาด” หรือว่า
“อย่างนี้ต้องเลิก ทนอยู่ได้ไง ผิดแค่ไหนเค้าก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้”
แล้ววันนึง โชคชะตาก็กลับกลั่นแกล้ง ให้ต้องเจอเรื่องที่ไม่เคยคิดว่าจะทนได้ หรือ รับได้ … คำถามตามมาคือ…จะทำยังไง ?
ในเมื่อ เค้าก็ขอโทษ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะขอโอกาสอีกครั้ง … เค้า…สำนึกผิดแล้ว ??
คนรักกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้และการรับ
ให้…ให้อภัยเค้า
รับ…รับการให้อภัยจากเค้า
แต่การให้อภัย และ โอกาส ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เจอ
มันยากนักหนาที่จะทำใจยอมรับกับเรื่องที่เจอ เมื่อคนที่เราเชื่อมั่นที่สุด และเป็นคนที่รักเราที่สุด แต่ทำเรื่องที่เกลียดที่สุด
ความรู้สึกดี ๆ ความเชื่อมั่น ความผูกพัน ทุกอย่างมันดึงรั้งเอาไว้ไม่ให้ไปไหน มันทำให้ลังเล ระหว่าง…อยู่ หรือ ไป
การตัดสินระหว่าง ความดีทั้งหมด มากมายที่เค้ามี มันลบล้างความผิดเดียว ที่ยิ่งใหญ่ได้มั้ย?
การให้อภัยมันยากจะทำใจ แต่ การจากไปก็แสนสาหัส
แต่ในเมื่อการให้อภัย ทำให้เส้นทางความรักมีโอกาสที่จะสวยงามเหมือนเดิม หรือ มากกว่าเก่า
อภัย…เพื่อให้มีพรุ่งนี้
อภัย…เพื่อให้มีกันและกัน
อภัย…เพื่อให้เค้าได้มีโอกาสพิสูจน์ตัวเอง
ฉันถึงเลือกที่จะอภัย และให้โอกาสเค้าพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง
แล้วสักวันนึง เมื่อการให้อภัยและโอกาส กลายเป็นเรื่อง “ปกติ” เมื่อนั้นทำจะทำเรื่องผิดปกติ…การจากลา…
“กอดโอกาสคุณไว้ให้แน่นเถอะ ทะนุถนอมมันไว้ให้ดี เพราะหากคุณเสียมันไป…มันจะไม่วนเวียนกลับมา เหมือนกับเข็มนาฬิกา ที่ไม่เคยหมุนย้อนกลับ”
“หากคนที่อยู่ในอ้อมกอดคุณมีค่าที่สุด หากคนที่อยู่ในแววตาคุณนั้นเป็นนิจนิรันด์ หากคนที่อยู่เคียงข้างคุณคือคนที่ฝัน…รักษาเค้า อย่าทำให้เค้าจากไป เพราะเค้าจะไม่กลับมา แต่หากคุณปล่อยเค้าไป อย่าโทษใครที่ทำให้มือคุณหลุดจากเค้า จงโทษตัวเอง ที่จับเค้าไว้หลวมเกินไป จนเค้าหล่นหาย หรือ จับแน่นเกินไป จนเค้าเจ็บเกินกว่าที่จะอยู่”
เพียงแค่อย่าลืมว่าใครคนนั้นมีค่า…อย่าละเลย…อย่าครอบครอง…
เมื่อไม่อยากเสียคนรักไป จงอย่าทำอะไรให้เค้าอยากจากไป และอย่าโทษใคร นอกจากตัวเอง…
